.ίνος πέρασε που ξέραΆλλωστε τα παιδιάμεγάλωσαν, ο καιρός εκετεΤώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουνμυστικά, δεν εμπιστεύονται,Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριέςαρρώστιες από τότεΠλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί,θωρακισμένοι στρατιώτες·Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θαγνωρίσεις καλύτερες μέρεςΔεν έχει σημασία τελικά αν δεν τιςγνώρισαν, λένε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιάτουςΕλπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θασταματήσει η αλυσίδαΊσως στα παιδιά των παιδιών τους ή σταπαιδιά των παιδιών των παιδιών τους.Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο πουλέγαμε, υψώνεται Η Τράπεζα Συναλλαγών―εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαιαυτός συναλλάσσεται―Τουριστικά γραφεία και πρακτορείαμεταναστεύσεως―εμείς μεταναστεύουμε, εσείςμεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν―Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα μεπληγώνει, έλεγε κι ο ΠοιητήςΗ Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραίαγραφεία, τις ωραίες εκκλησιές Η Ελλάς των Ελλήνων
.ίνος
Θεσσαλονίκη, Μέρεςτου 1969 μ.Χ.Θεσσαλονίκη, Μέρεςτου 1969 μ.Χ.
Στην οδό Αιγύπτου ―πρώτη πάροδοςδεξιά―Τώρα υψώνεται το μέγαρο τηςΤράπεζας ΣυναλλαγώνΤουριστικά γραφεία και πρακτορείαμεταναστεύσεως.Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια ναπαίξουνε από τα τόσα τροχοφόρα πουπερνούνε
Προς το παρόν, στον παλιό δρόμοπου λέγαμε, υψώνεται Η ΤράπεζαΣυναλλαγών―εγώ συναλλάσσομαι, εσύσυναλλάσσεσαι αυτόςσυναλλάσσεται―Τουριστικά γραφεία και πρακτορείαμεταναστεύσεως―εμείς μεταναστεύουμε, εσείςμεταναστεύετε, αυτοίμεταναστεύουν
