• το σύνδρομο της υπακρωμιακής προστριβής
• η τενοντίτιδα του υπερακανθίου
• η τενοντίτιδα και η αστάθεια του τένοντατης μακράς κεφαλής του δικεφάλουβραχιόνιου
• η ορογονοθυλακίτιδα του υπακρωμιακού(υποδελτοειδούς) ορογόνου θυλάκου
• η οστεοαρθρίτιδα της ακρωμιοκλειδικής
• η παγίδευση του υπερπλατίου νεύρου.
Στις τραυματικές κακώσεις περιλαμβάνονται:
• οι μυικές θλάσεις
• τα διαστρέμματα
• η ρήξη του μυοτενοντίου πετάλου του ώμου
• η ρήξη του τένοντα της μακράς κεφαλής τουδικεφάλου βραχιονίου
• το τραυματικό εξάρθρημα του ώμου
• τα κατάγματα του άνω άκρου του βραχιονίου, τηςωμοπλάτης και της κλείδας
• οι κακώσεις της ακρωμιοκλειδικής
οφείλονται συνήθως σε υπερπροπόνηση,ανεπαρκή προθέρμανση, χαμηλό επίπεδο τεχνικήςκαι πρόωρη επάνδο στην προηγούμενη αθλητικήδραστηριότητα μετά από κάκωση
οι αθλητές που εμφανίζουν πόνο στον ώμο είναιδυνατό να χωριστούν σε 4 ομάδες : 1η: Μεπρωτοπαθές σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής,2η: Με πρωτοπαθή αστάθεια, λόγω συνδεσμικήςκάκωσης ή κάκωσης του επιχειλίου χόνδρου καιδευτεροπαθές σύδρομο υπακρωμιακήςπροστριβής, 3η: Με πρωτοπαθή αστάθεια, λόγωυπερελαστικότητας του αρθρικού θυλάκου και τωνσυνδέσμων και δευτεροπαθές σύνδρομουπακρωμιακής προστριβής, 4η: Με πρωτοπαθήαστάθεια, χωρίς σύνδρομο υπακρωμιακήςπροστριβής.
Προστριβή του μυοτενοντίου πετάλου τωνστροφέων του ώμου ( ιδιαίτερα του τένοντα τουυπερακανθίου) και του υπακρωμιακού ορογόνουθυλάκου , μεταξύ της κεφαλής του βραχιονίου(μείζονος βραχιονίου ογκώματος) και τουακρωμιακορακοειδούς τόξου.
Το μυοτενόντιο πέταλο του ώμου σχηματίζεται απότη συνένωση των καταφυτικών τενόντων τουυπερακανθίου, υπακανθίου, ελάσσονος στογγύλουκαι υποπλατίου μυός.
Οι τένοντες αυτοί, μαζί με τον τένοντα της μακράςκεφαλής του δικεφάλου βραχιόνιου, σταθεροποιούντην κεφαλή του βραχιονίου στην ωμογληνή
Αίτια :
α) Πάχυνση του υπακρωμιακού ορογόνου θυλάκου,λόγω κάκωσης ή φλεγμονής
β) Τραυματική κάκωση ή από υπερχρησία(καταπόνηση)
γ) Φλεγμονή του μυοτενοντίου πετάλου του ώμου(ιδίως του τένοντα του υπερακανθίου)
δ) Μετατραυματική ή μη οστεοαρθρίτιδα τηςακρωμιοκλειδικής
Αίτια :
ε) Ατελώς ή σε παρεκτόπιση πωρωθέντα κατάγματατου ακρωμίου, του μείζονος βραχιονίου ογώματος καιυποκεφαλικά του βραχιονίου
στ) Απώλεια του μηχανισμού συγκράτησης της προςτα άνω κίνησης της κεφαλής του βραχιονίου
ζ) Αστάθεια του ώμου
Στάδιο Ι: Στάδιο Ι: Χαρακτηρίζεται από οίδημα καιαιμάτωμα στον καταφυτικό τένοντα τουυπερακανθίου και φλεγμονώδη αντίδραση τουυπακρωμιακού ορογόνου θυλάκου.
Τα φαινόμενα αυτά είναι αναστρέψιμα καιυποχωρούν έπειτα από ανάπαυση και χορήγησηαντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
Για την πρόκληση φλεγμόνης σταδίου Ι,ευθύνονται η καταπόνηση του μυοτενοντίουπετάλου, η μυική αδυναμία και η ανεπαρκής γνώσητης τεχνικής του αθλήματος.
Στάδιο ΙΙ:
Χαρακτηρίζεται από τενοντίτιδα του μυοτενοντίουπετάλου, διάχυση του αιματώματος τουκαταφυτικού τένοντα ( κυρίως του υπερακανθίου)προς την άρθρωση και οργάνωση τουαιματώματος του υπακρωμιακού ορογόνουθυλάκου.
Στάδιο ΙΙΙ:
Χαρακτηρίζεται από μερική ή πλήρη ρήξη τουμυοτενοντίου πετάλου, επέκταση της ρήξης προςτον υπακρωμιακό ορογόνο θύλακο καιοστεοαρθριτικές αλλοιώσεις, με σχηματισμόοστεοφύτων.
• Ήπιος πόνος στην περιοχή του ακρωμίου και τηνυποδελτοειδή χώρα, μέχρι την κατάφυση τουδελτοειδούς, ιδιώς μετά την άσκηση,
• Επώδυνος περιορισμός της κινητικότητας τουώμου σε όλα τα επίπεδα και αίσθημα ‘’εμπλοκής’’κατά την απαγωγή και κάμψη, με το άνω άκρο σεέσω στροφή.
Η θεραπεία είναι αρχικά συντηρητική
Ανάρτηση του μέλους
Ακινητοποίση του ώμου
Χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
Ψυχρά επιθέματα
Φυσιοθεραπεία για διάστημα 2 ως 3 εβδομάδων.
Η φυσιοθεραπεία αρχίζει αμέσως μετά τηνυποχώρηση των φλεγμονωδών φαινομένων καιπεριλαμβάνει την εφαρμογή φυσιοθεραπευτικώνμεθόδων και κινησιοθεραπεία.
Εαν δεν υπάρξει αισθητή υποχώρηση τωνσυμπτωμάτων γίνονται μία ως δύο τοπικέςεγχύσεις μείγματος κορτικοστεροειδούς βραδείαςαπορρόφησης και ξυλοκαίνης 2%, ενώ μετά τηνύφεση των ενοχλημάτων εφαρμόζεταιφυσιοθεραπεία.
Περισσότερες εγχύσεις δεν συνίστώνται, λόγω τουκινδύνου ρήξης του τένοντα.
Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στη νευρομυικήπροσαρμογή, η όποια επιτυγχάνεται με
πλειομετρικές ασκήσεις και αναπαραγωγή τωνκινήσεων του αθλήματος
Η χειρουργική θεραπεία εφαρμόζεται μετά τηναποτυχία της συντηρητικής αγωγής και συνίσταταισε ανοικτή ή αρθροσκοπική εκτομή του προσθίου-κάτω τμήματος του ακρωμίου ( ακρωπλαστική),ώστε να διευρυνθεί ο χώρος κίνησης τουυπερακανθίου μυός
Με την επιλογή του κατάλληλου χρόνου επανόδουσε αθλητική δραστηριότητα, περιορίζεται οκίνδυνός πρόκλησης νέων κακώσεων, παράλληλαόμως θεωρείται απαραίτητη
η βελτίωση της τεχνικής του αθλητή και ηαποφυγή συναγωνισμού, μέχρι την πλήρηαποκατάσταση
Η συγκεκριμένη κάκωση συναντάται συχνά σεαθλητές που ασχολούνται με την εναέρια κίνησηστην απαγωγή / έξω στροφή του βραχίονα, όπωςσε αθλήματα με μπάλα όπως το βόλεϊ ή τοχάντμπολ, αθλήματα ρακέτας όπως το τένις καιμπάντμιντον, ή το κολύμπι.
Η ρήξη του μυοτενοντίου πετάλου του ώμου αφοράκυρίως τον υπερακάνθιο και εντοπίζεται σεαπόσταση 1cm ως 2 cm από την κατάφυση του στομείζον βραχιόνιο όγκωμα.
Η κάκωση οφείλεται, κατά πρώτο λόγο, σευπακρωμιακή προστριβή (95%) και δευτερευόντωςσε οξεία κάκωση, εκφύλιση ή τοπική ισχαιμία. Οιβλάβες διακρίνονται σε οξείες ή χρόνιες και είναιδυνατό να εντοπίζονται σε τμήμα ή σε ολόκληρο τοπάχος του μυοτενοντίου πετάλου
Η κάκωση παρατηρείται σε αθλητές, που εκτελούνεπανειλημμένες κινήσεις του άνω άκρου, επάνω απότο επίπεδο του ώμου και ιδαίτερα κατά τηνπροσπάθεια βίαιης απαγωγής και κάμψης του άνωάκρου
Πόνος στην πρόσθια επιφάνεια του ώμου καιδυσχέρεια ή αδυναμία απαγωγής ή κάμψης του άνωάκρου.
Από την κλινική εξέταση διαπιστώνεται ευαισθησίακατά την πίεση του μείζονος βραχιονίου ογκώματοςκαι της αύλακας του δικεφάλου
Δυσχέρεια ενεργητικής απαγωγής του άνω άκρουαπό 45 ως 120 μοίρες παρά το ότι ο δελτοειδήςλειτουργεί φυσιολογικά,
Στις μερικού πάχους ρήξεις εφαρμόζεταισυντηρητική θεραπεία
Ανάρτηση του άνω άκρου
Χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
Φυσιοθεραπεία.
Στις ολικού πάχους ρήξεις εφαρμόζεται χειρουργικήθεραπεία.
Η επάνοδος σε αθλητική δραστηριότηταεπιτρέπεται 2 μήνες, μετά την έναρξη τηςσυντηρητικής θεραπείας
και 3 μήνες περίπου, μετά τη χειρουργικήεπέμβαση.
Πρόκειται για οξεία, υποξεία ή χρόνιαφλεγμονή του καταφυτικούτένοντα τουυπερακανθίου, που είναι δυνατό νασυνοδεύεται από εναπόθεση αλάτωνασβεστίου και οφείλεται σε υπερχρησία(υπακρωμιακή προστριβή) ή σε ασήμαντητραυματική κάκωση ( περιορισμένη ρήξη τουτένοντα και αιμάτωμα).
Η πάθηση παρατηρείται σε αθλητές, που είναιυποχρεωμένοι να εκτελούν επαναλαμβανόμενεςκινήσεις του άνω άκρου επάνω από το επίπεδοτου ώμου και κυρίως έξω στροφή, όπωςσυμβαίνει στις ρίψεις, στην άρση βαρών, στηνενόργανη γυμναστική στην κολύμβηση, στηνυδατοσφαίριση, χειροσφαίριση καιαντισφαίριση
Προδιαθετικό παράγοντα για την εμφάνισητης φλεγμονής αποτελεί η ατελής επούλωσητης ρήξης του τένοντα. Η τενοντίτιδαεντοπίζεται με διπλάσια συχνότητα στον δεξιόώμο, από ότι στον αριστερό.
Η αρχική βλάβη είναι μικρής έκτασης και εντοπίζεται1cm ως 2 cm πριν από την κατάφυση του τένοντατου υπερακανθίου στο μείζον βραχιόνιο όγκωμα,περιοχή στην οποία η αιμάτωση είναι πτώχη .
Ακολουθεί έντονη τοπική φλεγμονώδης αντίδραση,που χαρακτηρίζεται από οίδημα και αύξηση τηςενδοτενοντίου πίεσης, ενώ συχνά παρατηρείταιεναπόθεση αλάτων ασβεστίου.
Η φλεγμονή υποχωρεί σταδιακά σε διάστημα 2ως 3 εβδομάδων, ενώ παράλληλα μειώνεται ηποσότητα του εναποτεθέντος ασβεστίου.
Εάν συμβεί διάχυση των αλάτων ασβεστίουπρος τον υπακρωμιακό ορογόνο θύλακο,παρατηρείται εντυπωσιακή ύφεση τωνσυμπτωμάτων.
Στην οξεία τενοντίτιδα :
Έντονος πόνος αντίστοιχα προς την κατάφυση τουυπερακανθίου, ο οποίος ορισμένες φορές εμποδίζειακόμα και τις μικρότερες κινήσεις του ώμου καιυποχρεώνει τον ασθενή να κρατά το άνω άκροκαθηλωμένο στον θώρακα.
Ο πόνος επιτείνεται κατά την προσπάθειααπαγωγής του άνω άκρου.
Από την κλινική εξέταση διαπιστώνεται:
Έντονή ευαισθησία κατά την πίεση της κατάφυσηςτου υπερακανθίου και
Επώδυνη κινητικότητα της άρθρωσης, ιδίως κατάτην απαγωγή του άνω άκρου μεταξύ 60 και 120μοιρών (επώδυνο τόξο).
Στην υποξεία ή χρόνια τενοντίτιδα τα συμπτώματαείναι ανάλογα, εμφανίζονται όμως με ηπιότερημορφή.
Η θεραπεία είναι συντηρητική και συνίσταται σε:
Ανάρτηση και ακινητοποίηση του άνω άκρου στονθώρακα
Χορήγηση αναλγτικών και έγχυση μείγματοςτοπικού αναισθητικού και κορτικοστεροειδούςβραδείας απορρόφησης, στο σημείο της μέγιστηςευαισθησίας. Εάν η βελόνη εισέλθει στον τόφοασβεστίου, είναι δυνατό να αναρροφηθεί ποσότητααλάτων τα οποία προσδίδουν γλακτόχρωμη χροιάστο περιεχόμενο της σύριγγας.
Ο παγωμένος ώμος είναι μια κατάσταση τηνοποία την χαρακτηρίζει η φλεγμονή και ηδυσκαμψία λόγω του συνδετικού ιστού οοποίος καλύπτει την άρθρωση του ώμου
o Συνήθης στην ηλικία 50-80 ετών.
o Αρχίζει με πόνο στο δελτοειδή μυ του ώμου.
o Σπάνια η δυσκαμψία εγκαθίσταται χωρίς πόνο.
o Συνήθως ο πόνος είναι πιο έντονος τη νύχτα.
o Μπορεί να συνυπάρχει παγωμένος ώμοςταυτόχρονα με ασβεστοποιό περιαρθρίτιδα καιυπακρωμιακή προστριβή.
Η πάθηση, οδηγεί σε σημαντική σοβαρήλειτουργική ανεπάρκεια τού ώμου,προκαλώντας μείωση του εύρους κινήσεων καιμυϊκές ατροφίες, αλλά έχει ομαλήαποκατάσταση, ακόμα και αν δεν εφαρμοσθείκαμία θεραπεία. Η πάθηση εάν αφεθεί χωρίςθεραπεία έχει τρία στάδια και διαρκεί 12-24μήνες
Πρώτο στάδιο: Εισβολή πόνου και έναρξημείωσης του εύρους κινήσεων απαγωγής καιστροφών.
Δεύτερο στάδιο: Μείωση του πόνου μεσταθεροποίηση και εγκατάσταση μεγάληςδυσκαμψίας. Ο ώμος δεν απάγεται και δενκάνει στροφές. Ο πόνος μονιμοποιείται.
Τρίτο στάδιο: Ο πόνος μειώνεται σταδιακάκαι οι κινήσεις επανέρχονται επίσης σταδιακά.
Αρθρογράφημα
Μαγνητική Τομογραφία. Τα συχνότερα ευρήματαστη μαγνητική τομογραφία είναι η διόγκωση(τενοντίτιδα) του υπερακανθίου τένοντος, η μερική ήη ολική ρήξη και η διόγκωση του υπακρωμιακούθυλάκου
Κύριο διαγνωστικό σημείο στη μαγνητικήτομογραφία ώμου για τη διάγνωση του παγωμένουώμου είναι η ρίκνωση του αρθρικού θυλάκου.
Τεχνικές μαλακών μορίων ( μάλαξη )
Ηλεκτροθεραπεία
Taping
Ασκήσεις βελτίωσης της ελαστικότητας
Εκπαίδευση συμβουλές
Αρθρική κινητοποίηση
Υδροθεραπεία
Τεχνική στεγνής βελόνας
Θερμοθεραπεία
Ιστορικό χειρουργικής επέμβασης ώμου
Ακατάλληλη / ανεπαρκής θεραπεία μετάαπό τραυματισμό ή χειρουργική επέμβασηστον ώμο
Διαβήτης
Αυτοάνοσα νοσήματα
Ηλικία άνω των 40
Οι μυικές θλάσεις (ρήξεις) και τα διαστρέμματααποτελούν τις συχνότερες τραυματικές κακώσειςτου ώμου και ακολουθεί το εξάρθρημα του ώμου,ενώ τα κατάγματα της κλείδας και του άνω άκρουτου βραχιονίου είναι σπανιότερα.
Οι κακώσεις οφείλονται συνήθως σε σωματικήκόπωση, περιορισμένη συγκέντρωση, ελλειπήτήρηση των κανόνων ασφαλείας και ανεπαρκήτεχνική.
Οι τραυματικές κακώσεις που θα αναλύσουμεσ αυτήν την ανασκοπική εργασία είναι :
α) οι μυικές κακώσεις και διαστρέμματα,
β) η ρήξη του επιχείλιου χόνδρου,
γ) το εξάρθρημα του ώμου,
δ) η αστάθεια του ώμου
Οι μυικές κακώσεις έχουν άμεση σχέση με τηνυπερπροπόνηση, που φθάνει συχνά μέχριςεξάντλησης του αθλητή την ανεπαρκήπροθέρμανση, το χαμηλό επίπεδο τεχνικήςκαι την πρόωρη επάνοδο σε αθλητικήδραστηριότητα, μετά από κάκωση.
Η αντιμετώπιση των κακώσεων Ι και ΙΙβαθμού είναι συντηρητική και περιλαμβάνειανάπαυση, ψυχρά επιθέματα και χορήγησηαναλγητικών και αντιφλεγμονώδωνφαρμάκων.
Στις κακώσεις ΙΙΙ βαθμού, πουχαρακτηρίζονται από πλήρη ρήξη του μυός,ενδείκνυται η χειρουργική αποκατάσταση.
Η παθητική κινησιοθεραπεία του μέλουςαρχίζει το ταχύτερο δυνατό και ακολουθείταιαπό ενεργητική κινησιοθεραπεία.
Μετά την αποκατάσταση πλήρουςκινητικότητας της άρθρωσης, εφαρμόζεταιπρόγραμμα είσχυσης των μυών της ωμικήςζώνης.
Με την κινητοποίηση του ώμου επιτυγχάνεταιταχύτερα και ασφαλέστερα η επάνοδος σεαθλητική δραστηριότητα.
Η πρόκληση νέων κακώσεων αποφεύγεται μετην αποκατάσταση της κινητικότητα τηςάρθρωσης και της ισχύος των μυών του ώμου,με παράλληλη βελτίωση της τεχνικής, μέσωενός καταλλήλου προπονητικούπρογράμματος.
Τα διαστρέμματα οφείλονται σευπερελαστικότητα της άρθρωσης του ώμου, σεανεπαρκή τεχνική και αντιμετωπίζονταισυντηρητικά.
Η κάκωση οφείλεται σε βίαιη σύσπαση τουδικεφάλου βραχιονίου, μετά από μία ρίψη, η οποίαπροκαλεί απόσπαση ή ρήξη του επιχειλίου χόνδρου,αντίστοιχα προς το υπεργλήνιο φύμα, όπουκαταφύεται ο τένοντας της μακράς κεφαλής τουδικεφάλου.
4 τύποι:
Τύπος Ι: Περιορισμένη ρήξη της άνω μοίρας τουεπιχειλίου χόνδρου, χώρις βλάβη του τένοντα τηςμακράς κεφαλής του δικεφάλου βραχιονίου.
Τύπος ΙΙ:
Περιορισμένη ρήξη του επιχειλίου χόνδρου καιμικρού βαθμού αποκόλληση της πρόσφυσης τουτένοντα της μαρκάς κεφαλής του δικεφάλουβραχιονίο.
Τύπος ΙΙΙ:
Ρήξη στην άνω μοίρα του επιχειλίου χόνδρου,ανάλογη με εκείνη του μηνίσκου, χώρις βλάβη τουτένοντα της μακράς κεφαλής του δικεφάλουβραχιονίου
είναι δυνατό να προκαλέσει ¨εμπλοκή¨ του ώμου(Locking).
Tύπος ΙV: Ρήξη στην άνω μοίρα του επιχειλίουχόνδρουκαι μερική ρήξη του τένοντα της μακράςκεφαλής του δικεφάλου βραχιονίου. Τα τμήματα τουεπιχειλίου χόνδρου και του τένοντα που έχουνυποστεί ρήξη, παρεμβάλλονται μεταξύ τηςωμογληνής και της κεφαλής του βραχιονίου και είναιδυνατό να προκαλέσουν ¨εμπλοκή¨ του ώμου.
Εμπλοκή του ώμου, αναπήδηση της κεφαλής τουβραχιονίου και αίσθημα αστάθειας του ώμου.
Για τη διάγνωση της ρήξης χρησιμοποιείται κλινικήδοκιμασία.
Με τον αθλητή σε ύπτια θέση ο εξεταστήςυποστηρίζει τον ώμο με το ένα χέρι, ένω με το άλλοανυψώνει τον βραχιίονα, μέχρι τις 180 μοίρες,προκαλώντας συχρόνως έσω και έξω στροφή τουβραχιονίου. η δοκιμασία είναι θετική, ότανδιαπιστώνεται αναπήδηση της κεφαλής τουβραχιονίου επί του επιχειλίου χόνδρου, η οποίαείναι δυνατονα συνοδεύται από ήχο ¨click¨ πόνο ήαίσθημα αστάθειας του ώμου.
Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο της ρήξης
Τύπος Ι: Συντηρητική αντιμετώπιση, μεακινητοποίηση του ώμου σε κάμψη και έσωστροφή ή αρθροσκοπική αφαίρεση των ρακών τουραγέντος τμήματος του επιχειλίου χόνδρου.
Τύπος ΙΙ: Συντηρητική αντιμετώπιση ή καθήλωσητου τένοντα της μακράς κεφαλής του δικεφάλουβραχιονίου στο υπεργλήνιο φύμα.
Τύπος ΙΙΙ: Χειρουργική θεραπεία, με αφαίρεση τουρεγέντος τμήματος του επιχειλίου χόνδρου
Τύπος ΙV: Χειρουργική θεραπεία, με αφαίρεση τουρεγέντος τμήματος του επιχειλίου χόνδρου και τουπροσπεφυμένου τμήματος του τένοντα, εάν η ρήξητου τένοντα της μακράς κεφαλής του δικεφάλουβραχιονίου αφορά τμήμα μικρότερο του 50%. Σεμεγαλύτερης έκτασης βλάβη, ο τένονταςσυρράπτεται με τον επιχειλίο χόνδρο.
1)Παθητική κινησιοθεραπεία του ώμου από τηνπρώτη μετεγχειρητική ημέρα, που ακολουθείταιαπό ενργητική, εάν προηγήθηκε απλή αφαίρεσηων ρακών του ραγέντος τμήματος του επιχειλίουχόνδρου.
2)Ενεργητική κινησιοθεραπεία, που αρχίζει μετά τηδευτερή μετεγχειρητική ημέρα, εάν προηγήθηκεσυρραφή του τένοντα ή καθήλωση του στουπεργλήνιο φύμα.
Η επάνοδος σε αθλητική δραστηριότητα επιτρέπεται4 ως 5 εβδομάδες μετά από απλή αρθροσκοπικήαφαίρεση των ρακών του ραγέντος τμήματος τουεπιχειλίου χόνδρου και 2 ως 3 μήνες μετά απόσυρραφή του τένοντα της μακράς κεφαλής τουδικεφάλου βραχιονίου ή καθήλωση του στουπεργλήνιο φύμα
Α) Πρόσθια εξαρθρήματα του ώμου ( Anteriorshoulder dislocations).
Είναι τα πιο συχνά εξαρθρήματα του ώμου.
Η κεφαλή του βραχιόνιου παρεκτοπίζεται προς ταεμπρός
Ανάλογα με τη θέση του το εξάρθρημαχαρακτηρίζεται ως:
υποκλείδιο (Subclavicular),• υποκλείδιο (Subclavicular),
• υποκορακοειδές (Subcoracoid) ή• υποκορακοειδές (Subcoracoid) ή
• υπογλήνιο (Subglenoid).• υπογλήνιο (Subglenoid).
Μηχανισμός κάκωσης: πτώση με την άκρα χείρακαι τον αγκώνα σε έκταση και απαγωγή. Σε γενικόπλυθησμό σπάνια προκαλείται από την άσκεισηάμεσης βίας επί του ώμου, στο Χαντμπολ όμως είναιη πρωτη αιτία.
Β) Οπίσθια εξαρθρήματα του ώμου (Posteriorshoulder dislocations).
H κάκωση προκαλείται από πτώση στο έδαφος με τοάνω άκρο σε εσωτερική στροφή και προσαγωγή.
Τα εξαρθρήματα του ώμου μπορούν νασυνυπάρχουν και με άλλες κακώσεις ή κατάγματαστη περιοχή.
Ο αθλητής κρατά το άνω άκρο με το αντίθετο, σεελαφρά απαγωγή, με το αγκώνα σε κάμψη και τοαντιβράχιο σε πρηνισμό.
Χαρακτηριστικό κλινικό σημείο αποτελεί η εξάλειψητης στρογγυλότητας του ώμου, που οφείλεται στημετακίνηση της κεφαλής του βραχιονίου εμπρός ήπίσω από την ωμογληνή.
Ο ακτινολογικός έλεγχος είναι απαραίτητος πριναπό την ανάταξη του εξαρθρήματος, ώστε νααποκλειστεί η συνύπαρξη κατάγματος της κεφαλήςτου βραχιονίου. Κατάγματα του μείζονος βραχιονίουογκώματος παρατηρούνται στο 15% τωνπεριπτώσεων προσθίου εξαρθρήματος του ώμου.
Αρχικά επιχειρείται ανάταξη τουεξαρθρήματος χωρίς νάρκωση, εάν όμως ηπρώτη προσπάθεια αποτύχει, επιβάλλεται ηχορήγηση γενικής νάρκωσης.
1)Ιπποκράτειος μέθοδος
Με τον αθλητή σε ύπτια θέση, τον αγκώνα σεέκταση και τον βραχίονα σε απαγωγή 30 μοιρώνπερίπου, ο ιατρός τοποθετεί το πόδι του στοθωρακικό τοίχωμα της μασχάλης, ενώ εφαρμόζεισυνεχή έλξη και έξω στροφή στο άνω άκρο. Ηανάταξη του εξαρθρήματος συνοδεύεται απόχαρακτηριστικό ήχο ¨ click¨ και αποκατάσταση τηςκινητικότητας της άρθρωσης
2)Μέθοδος Kocher
Με τον αθλητή σε ύπτια θέση, τον αγκώνα σε κάμψη90 μοιρών και τον βραχίονα σε απαγωγή 30 μοιρώνπερίπου , εφαρμόζεταιέλξη και έξω στροφή στονβραχίονα. Ακολουθεί προσαγωγή του βραχίονα,ώστε ο αγκώνας να φθάσει εμπρός από τον θώρακα,θέση στην οποία το εξάρθρημα συνήθωςανατάσσεται και το άνω άκρο φέρεται σε έσωστροφή.
Η ακινητοποίηση του ώμου γίνεται με επίδεσηVelpeau, για 4 ως 5 εβδομάδες. Ιδιαίτερη βαρύτηταδίνεται στον επαρκή χρόνο ακινητοποίησης τηςάρθρωσης μετά από την ανάταξη του εξαρθρήματος,επειδή η βραχυχρόνια ακινητοποίηση, ιδίως σε νεαράάτομα, μορεί να οδηγήσει σε καθ έξιν εξάθρημα.
Μετά την ανάταξη του εξαρθρήματος επιβάλλεται οέλεγχος των αγγείων και των νεύρων του άνω άκρουκαι ιδιαίτερα του μασχαλιαίου νεύρου, το οποίουφίσταται συχνότερα κάκωση από τα άλλα νεύρα τηςπεριοχής του ώμου
Η κάκωση του μασχαλιαίου νεύρου αποτελείσημαντική επιπλοκή, μετά από εξάρθρημα του ώμουκαι οφείλεται σε διάταση. Η μεγάλη συσχότητα τωνκακώσεων εξηγείται από το γεγονός, ότι το νεύροέχει μικρό μήκος και επομένως υπόκειταιευκολότερα σε κάκωση.
Μετά την περίοδο ακινητοποίησης τηςάρθρωσης, η αποκατάσταση τηςλειτουργικότητας της ρπιτυγχάνεται μεπλειομετρικές ασκήσεις, ανάλογα με τοάθλημα και αναπαραγωγή των κινήσεων τουαθλήματος.
Η αστάθεια του ώμου αποτελεί συχνή κάκωση, καιυποβοηθείται από τη δυσαρμονία μεταξύ τηςκεφαλής του βραχιονίου και της αβαθούςωμογλήνης, που περιλαμβάνει μόνο το 1/3 τηςαρθρικής επιφάνειας της κεφαλής του βραχιονίου.
Η αστάθεια του ώμου χαρακτηρίζεται απόεπαναλαμβανόμενη παρεκτόπιση τηςκεφαλής του βραχιονίου ως προς τηνωμογληνή, προς τα εμπρός, πίσω, κάτω ήπρος όλες τις κατευθύνσεις.
Η αστάθεια του ώμου διακρίνεται σε:
α) ατραυματική (ακούσια και εκούσια)και β) τραυματική.
Η ακούσια ατραυματική αστάθεια εμφανίζεταικυρίως στη παιδική ηλικία και συνήθως υφίσταταιιστορικό εξαρθρήματος του ώμου, το οποίο συνέβηχωρίς ιδιαίτερη βία, στη διάρκεια μιαςφυσιολογικής κίνησης και ανατάχθηκε αυτόματα.
Μετά από το περιστατικό αυτό , ο ασθενήςυφίσταται συχνά εξαρθρήματα του ώμου και ηαστάθεια χαρακτηρίζεται ως σφαιρική (Global ήmultidirectional), επειδή εμφανίζεται προς όλες τιςκατευθύνσεις
Η εκούσια ατραυματική αστάθεια προκαλείταιαπό το ίδιο το άτομο, όταν το επιθυμεί καισυνίσταται σε υπεξάρθρημα ή εξάρθρημα του ώμου,προς μία συνήθως κατεύθυνση.
Στο εκούσιο εξάρθρημα ο δελτοειδής και οιστροφείς του ώμου υφίστανται χαλάρωση, ο μείζωνθωρακικός σταθεροποιεί τον βραχίονα στοθωρακικό τοίχωμα, ενώ ο τραπεζοειδής και οπρόσθιος οδοντωτός στρέφουν βίαια τηνωμοπλάτη, με αποτέλεσμα την πρόκλησηεξαρθρήματος του ώμου
Η τραυματική αστάθεια είναι συνήθως πρόσθια καισπάνια οπίσθια, εμφανίζεται με τη μορφή τουτραυματικού πρόσθιου εξαρθρήματος καιπαρατηρείται συχνότερα στους άνδρες.
Καθοριστικοί παράγοντες πρόκλησης :
•η ηλικία του ατόμου, κατά τη στιγμή του πρώτουεξαρθρήματος,
• η βαρύτητα της αρχικής κάκωσης
•η διάρκεια της ακινητοποίησης του ώμου, μετά τηνανάταξη του πρώτου εξαρθρήματος
Η αρθροσκόπιση του ώμου αποκτά συνεχώςευρύτερη εφαρμογή στη διάγνωση και θεραπεία τηςτραυματικής αστάθειας, λόγω των ικανοποιητικώναποτελεσμάτων που περιγράφονται . Η διάγνωσηυποβοηθείται από αξονική ή τη μαγνητικήτομογραφία
Η αντιμετώπιση στην ατραυματική αστάθεια(ακούσια και εκούσια) είναι κυρίωςσυντηρητική,
ενώ αντίθετα στην τραυματική αστάθεια, ηθεραπεία είναι αποκλειστικά χειρουργική.
Για τον καθορισμό του προγράμματοςαποκατάστασης είναι απαραίτητη η διάκρισημεταξύ ατραυματικής και τραυματικής αστάθειαςκαι ιδίως η γνώση της κατεύθυνσης και του βαθμούτης αστάθειας.
Η αποκατάσταση αρχίζει 2 ως 6 εβδομάδες μετά τηνακινητοποίηση και περιλαμβάνει ισομετρικές καιισοτονικές ασκήσεις, ασκήσεις ενίσχυσης τουμυοτενόντιου πετάλου, κινητοποίηση του αγκώνα,ασκήσεις στο κυκλοεργόμετρο και ισοκινητικέςασκήσεις στο Cybex II
Η φυσιοθεραπεία συμπληρώνεται με ειδικέςασκήσεις ενίσχυσης και αντοχής των μυών του άνωάκρου, ανάλογα με το αγώνισμα.
Κυρίως επιδιώκεται η ενίσχυση των προσαγωγών,των έσω στροφέων και των καμπτήρων του ώμου,ενώ δίνεται έμφαση στην καλή φυσική κατάσταση,στην επαρκή προθέρμανση και στη βελτίωση τουεπιπέδου τεχνικής.
Οι περισσότεροι τραυματισμοί της ωμικής άρθρωσηςαντιμετωπίζονται αρχικά με συντηρητική θεραπεία,χορήγηση φαρμάκων, φυσιοθεραπεία, ασκήσειςενδυνάμωσης και ως τελευτέα επιλογή έρχεται ηχειρουργική επέμβαση.
Εξαρτάται από πολλές παραμέτρους που θα πρέπεινα συνυπολογίσει ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός όπως:
Ηλικία και επίπεδο δραστηριοτήτων του ασθενούς.
Απαιτήσεις ασθενούς (υψηλών απαιτήσεωνεπαγγελματίας αθλητής)
Μηχανισμός ρήξης στροφικού πετάλου(τραυματικής αιτιολογίας ή εκφυλιστικής)
Χαρακτηριστικά ρήξης (μέγεθος, τύπος,επαναρρήξη, μυϊκή ατροφία)
– Μερικού ή ολικού πάχους ρήξη;
– Ενδαρθρική ή υπακρωμιακή ρήξη;
– Σύνοδοι παθολογίες ώμου
– Υπήρξε ποτέ εξάρθρημα του ώμου (βλάβηBankart, Hill-Sacks)
Σε ασθενείς με μερική ρήξη του στροφικού πετάλουβαθμού Ι και ΙΙ, αρχικά μπορεί να γίνει προσπάθειασυντηρητικής αντιμετώπισης.
Παρομοίως σε σύνδρομο υπακρωμιακήςπρόσκρουσης χωρίς σημαντική ρήξη του στροφικούπετάλου του ώμου.
Επιπλέον πάντα συνυπολογίζει ο ιατρός την ηλικίακαι τη γενικότερη κατάσταση ή πιθανά παθολογικάπροβλήματα υγείας του ασθενούς.
Φυσιοθεραπείες (ισομετρικές ασκήσειςενδυνάμωσης rotator cuff).
Παγοθεραπεία.
Αναλγητική αγωγή.
Υπακρωμιακή ή ενδαρθρική έγχυση κορτιζόνης(παρηγορητική αγωγή στους ασθενείς που η γενικήκατάσταση της υγείας τους δεν επιτρέπει χειρουργικήεπέμβαση).
Τακτικοί επανέλεγχοι από τον ΟρθοπαιδικόΧειρουργό.
Οι φυσικοθεραπευτές στις κακώσεις του ώμουακολουθούν τις παρακάτω θεραπείες και τεχνικέςτόσο στην συντηρητική θεραπεία όσο και μετά τηνχειρουργική επέμβαση.
–Τεχνικές μαλακών μορίων ( μάλαξη ) –Ηλεκτροθεραπεία –Taping –Ασκήσεις βελτίωσηςτης ελαστικότητας των μυών του ώμου –Αρθρικήκινητοποίηση ( manual therapy ) –Υδροθεραπεία –Τεχνική στεγνής βελόνας στον μυοπεριτονιακόπόνο (myofascial trigger points ) –Θερμοθεραπεία
Αρθροσκοπική Υπακρωμιακή Αποσυμπίεση
Αρθροσκοπική Συρραφή του Στροφικού Πετάλου τουώμου
–Τα πλεονεκτήματα από την αρθροσκοπική συρραφήτου στροφικού πετάλου του ώμου είναι τα εξής:
α)Εξαιρετικό λειτουργικό αποτέλεσμα, καλύτερααποτελέσματα ως προς τον πόνο και την κίνηση στηνάρθρωση του ώμου σε σχέση με τις παλαιότερεςανοικτές χειρουργικές μεθόδους.
β)Μικρές τομές (3-4 οπές ~4mm, συνήθως είναι αρκετέςγια τον χειρουργό ώστε με την κάμερα και τα εργαλείανα αποκαταστήσει τη βλάβη του στροφικού πετάλου).
