ΑΡΧΕΣ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΗΣ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Κακώσεις θύλακα

1.Υμενίτιδα

2.Ορογονοθυλακίτιδα

3.Υπεξάρθρημα

4.Ημιεξάρθρημα

5.Εξάρθρημα

6.Γάγγλιο

7.Κακώσεις μηνίσκων

Εξάρθρημα  τέλεια – μόνιμη μετατόπιση αρθρικώνεπιφανειών  βλάβη μαλακών μορίων

Ημιεξάρθρημα  Ατελές εξάρθρημα (μερικήμετατόπιση)

ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΑΡΘΡΩΣΗΣ

Συχνότερα Εξ/ υπεξαρθρήματα

-Ώμος

-Επιγονατίδα

Επικίνδυνο ατλαντοαξονική

ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ?

Απελευθέρωση του ορθού καθεκτικούσυνδέσμου

Ακινητοποίηση έκτασης

Cryocuff

Ασκήσεις αντλίας Ποδ/κής

Προσοχή στις

Φάσεις επούλωσης

ΓΩΝΙΑ Q

-Επίδραση στηνθέση και κίνηση τηςεπιγονατίδας

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

 Μείωση πόνου & φλεγμονής

Θέση επιγονατίδας  McConnell taping

Εμβιομηχαικές αποκλίσεις  πάτοι σευπερπρηνισμό

 Έλεγχος VMO  Ηλεκτρ Μυϊκός ερεθ., ΚΚΑ

 Διατασιμότητα μυών ισχίου – γόνατος – ποδ/κής

 ημικαθίσματα από 0-40ο ,

 ΑΚΑ από κάμψη-60ο ,

 πλάγιο ανέβασμα σκαλοπατιού,

 στατικό ποδήλατο ή stepper ( εκτελείται μεκάμψη γόνατος όχι μεγαλύτερη των 40ο αρχικά),

McConnell tapingΔιόρθωση θέσης?Ιδιοδεκτικό ερέθισμαΕφαρμογή και δοκιμή ώστε ο πόνος σεσκαλοπάτι να μειωθεί > 50%

ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑεξαρθρημάτων ώμου

18 - 70 ετών: 1,7% εμφάνιση γληνοβραχιόνιωνμετατοπίσεων κάποια στιγμή στη ζωή τους

(Neer, 1990)

7% των αθλητών

ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΤΗΣ ΑΡΘΡΩΣΗΣ ΤΟΥΩΜΟΥ

 Επιχείλιος χόνδρος:

•αύξηση βάθους ωμογλήνης

•αποτροπή πρόσθιας και κάτωαστάθειας

 Ο πεπερασμένος όγκος τηςαρθρικής κοιλότητας

 Δυνάμεις συνάφειας καισυνοχής

 Αρθρικός θύλακας:

•χαλαρός για μεγάλη ελευθερίακινήσεων

Τένοντας υπερακανθίου μυός

Υπερακάνθιος

Υπακάνθιος

Τένοντας υπακανθίου μυός

Τένοντας υποπλατίου

Τένοντας ελάσσωνστρογγύλου

Κλείδα

Μύες του τενόντιου πετάλου

Το τενόντιο πέταλο του ώμου προσδίδει σταθερότητα και παρέχειπροστασία στην άρθρωση του ώμου, σταθεροποιώντας τη κεφαλή τουβραχιονίου οστού μέσα στην ωμογλήνη.

Ωμοπλατιαία άκανθα

Ταξινόμηση

πρόσθια: τα πιο συχνά (90-98%)

οπίσθια: λιγότερο συχνά (2-10%)

κατώτερα: σπάνια  αληθέςμασχαλιαίο εξάρθημα

ανώτερα

ατραυματική αστάθεια

αστάθεια πολλών κατευθύνσεων

εξαρθρήματα

Μηχανισμός πρόκλησης

Πτώση με το βραχίονα σε απαγωγή και έξω στροφή

Ολίσθηση προς τα εμπρός της βραχιονίου κεφαλής

επάνω στην ωμογλήνη

Η κεφαλή του βραχιονίου οστού είναι εκτός ωμογλήνης

Γλιστρά προς τα έσω όταν ο βραχίονας κατεβαίνει

Ώμος επίπεδος, αγκώνας προς τα έξω

Συμπτώματα

Πρόσθιο εξάρθρημα ώμου (95-98% των εξαρθρωμάτων)

•Ο βραχίονας βρίσκεται σε ελαφρά απαγωγή και έξωστροφή.

•Διαστρέβλωση του σχήματος του ώμου: ο ώμος είναι"τετράγωνος" σε σχήμα (σαν κουτί) αντί του τυπικούστρογγυλού σχήματος με απώλεια του σχήματος τουδελτοειδούς συγκρινόμενος με τον αντίπλευρο ώμο.

•Η κεφαλή του βραχιονίου είναι πρόσθια εμφανής (στηνυποκορακοειδική περιοχή, κάτω από την κλείδα).

•Ο ασθενής αντιστέκεται στην απαγωγή και έσω στροφήκαι είναι ανίκανος να αγγίξει τον αντίθετο ώμο.

•Εξόγκωμα κάτω από το δέρμα

•Μώλωπες ή γδαρσίματα ώμου εάν μια σύγκρουσηπροκάλεσε τον τραυματισμό.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Προσθιοπίσθια λήψη: μπορεί να γίνει σε έσω ή έξωστροφή ή καθόλου στροφή. Αναδεικνύει τηνυποκορακοειδή εντόπιση της κεφαλής του βραχιονίου καιπιθανώς τη βλάβη «Hill-Sachs»

Βλάβη Hill-Sachs

Συμβαίνει όταν η άκρη της ωμογλήνης προκαλείένα συμπιεστικό κάταγμα στην οπισθιοπλάγιαπλευρά της βραχιονίου κεφαλής

Bankart lesions

Βλάβη στην πρόσθια επιφάνεια του επιχείλιουχόνδρου με ρήξη του ινώδους θυλάκου καιτραυματική κάκωση του κάτω γληνοβραχιόνιουσυνδέσμου

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

1.Προδιάθεση για επαναλαμβανόμενα εξαρθρήματα

2.Βλάβη Bankart

3.Βλάβη Hill-Sachs

4.Αποσπαστικά κατάγματα μείζονος βραχιόνιουογκώματος

5.Ρήξη τενόντιου πετάλου

6.Αρτηριακή κάκωση

Τραυματισμός μασχαλιαίας αρτηρίας απόέλξη τη στιγμή του τραυματισμού ή απόπίεση της βραχιονίου κεφαλής

•μασχαλιαίο αιμάτωμα

•εκχύμωση στο θωρακικό τοίχωμα

•ψυχρό άκρο

•απουσία σφυγμών

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

7.Νευρική κάκωση

Πιο συχνή από την αγγειακή κάκωση

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

κάκωση μασχαλιαίου νεύρου

αδυναμία απαγωγήςκαι έξω στροφής

μούδιασμα άνω άκρου

παράλυση δελτοειδούς

Υποψία για κάκωση μασχαλιαίου νεύρου

διενέργεια ΗΜΓ

8.Αδυναμία ανάταξης (λόγω εγκλωβισμούβραχιονίου κεφαλής μέσα στον υποπλάτιο μυ)

Αντιμετώπιση του πρόσθιου εξαρθρήματος του ώμου

•Χειρουργική αντιμετώπιση

•Κλειστή ανάταξη

Τεχνικές έλξης

(ιπποκράτεια , Stimson

Τεχνικές μόχλευσης (Kocher )

Τενικές χειρισμού τηςωμοπλάτης

Χειρουργική αντιμετώπιση

•Υπάρχει ένας αυξημένος κίνδυνος καθ έξιν εξαρθρήματοςιδίως σε άτομα κάτω των 20 ετών

• αρκετοί γιατροί προτείνουν την χειρουργική αποκατάστασηστο αρχικό εξάρθρημα με στόχο να αποτρέψουν περαιτέρωεπεισόδια στο μέλλον

•Πρώιμη χειρουργική παρέμβαση εφαρμόζεται ιδιαίτερα σεαθλητές όπως οι ακοντιστές, οι σφαιροβόλοι, οι δισκοβόλοι,οι τενίστες κτλ

•Χειρουργική θεραπεία

Ανοιχτές επεμβάσεις

Αρθροσκοπικές τεχνικές

Πρόγνωση

•Η ηλικία είναι ένας καθοριστικός παράγοντας τηςπιθανότητας επανεμφάνισης εξαρθρήματος του ώμου.

•Περίπου το 80-94 % των ασθενών κάτω των 20 ετών θαπαρουσιάσουν καθ έξιν εξάρθρημα σε μικρό χρονικόδιάστημα από το αρχικό εξάρθρημα.

•Σε ασθενείς κάτω των 40 χρόνων η πιθανότητα καθ έξινεξαρθρήματος είναι 26-48 %.

•Εξάρθρημα παρατηρείται σε ποσοστό 0-10 % σε ασθενείςάνω των 40 ετών.

•Ένα ανεπαίσθητο τραύμα μπορεί να οδηγήσει σε καθ έξινεξάρθρημα σε ποσοστό 86 %. Αρκετοί χειρούργοιορθοπαιδικοί θεωρούν ότι περισσότερα από ένα πλήρηεξαρθρήματα του ώμου αποτελούν ένδειξη γιαχειρουργική θεραπεία.

ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΝάρθηκας

βελτίωση αισθητικοκινητικώνμηχανισμών

αύξηση νευρομυϊκήςανατροφοδότησης

τραυματισμός κατασκευών :

χειροτερεύει → ώμος σε έσωστροφή

βελτίωση → ώμος σε έξω στροφή

(Itoi et al, 2001;Hatrick et al, 2003)

ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

 Οξεία φάση :

έλεγχος αρθρώσεων

αποκατάσταση κινητικότητας

σταθεροποίηση ώμου και ωμοπλάτης

 Υποξεία φάση :

βελτίωση δυναμικών σταθεροποιητών, νευρομυϊκού ελέγχουκαι ιδιοδεκτικότητας

 Χρόνια φάση :

βελτιστοποίηση λειτουργικότητας των μυών της ωμοπλάτηςκαι της ωμικής ζώνης

ΚΙΝΗΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Φάση μέγιστης προστασίας

περίοδος ακινητοποίησης

νάρθηκας ή επίδεσμος → απομακρύνονται για εκτέλεσηπαθητικών ή υποβοηθούμενων ασκήσεων

παθητικές ασκήσεις εύρους τροχιάς → εισάγονται νωρίς(Scheib,1990)

ισομετρικές ασκήσεις → ουδέτερη θέση 2 -3 φορές τηνημέρα, 2-3 σετ x 10 επαναλ. 6΄΄ κράτημα 3 φορές τηνεβδομάδα για 6 εβδομάδες (Blackburn et al, 2000)