3ο ΓΕΛ Ηλιούπολης
Ερευνητική Εργασία Α΄ Τετραμήνου 2012-13
Πολλοί νέοι στιςμέρες μαςσυνηθίζουν ναπαρακολουθούνταινίες στονκινηματογράφο.
Οι περισσότεροιόμως δεν έχουν ιδέαγια το πώςξεκίνησαν όλα……..!
Εμείς μελετήσαμε το πώς ξεκίνησε ητέχνη του κινηματογράφου, τα πρόσωπαπου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στηδιαμόρφωση της πορείας του και τιςδιάφορες μορφές που πήρε με τηνπάροδο του χρόνου!
http://www.youtube.com/watch?v=0tDLO7VByUc
14 Οκτωβρίου, 1888. Η πρώτη «πρωτόγονη» προσπάθειαγια καταγραφή της κίνησης σε κινηματογραφική μηχανήείναι γεγονός. Στον κήπο του σπιτιού της οικογένειαςWhitley, στο Oakwood Grange Road, Roundhay, ένα προάστιοτου Leeds, στο Yorkshire, της Μεγάλης Βρετανίας, ο AimeAugustin Louis Le Prince χρησιμοποιώντας μία μηχανή μεμονό φακό, καταγράφει τους «πρωταγωνιστές» τηςταινίας, σε ένα βίντεο διάρκειας μόλις 2 δευτερολέπτων,το οποίο αποτελούνταν από μόλις 4 πλαίσια (καρέ).Εμφανίζονται ο Adolf Le Prince (τον γιο του Le Prince), ηSarah Whitley, (πεθερά του Le Prince), ο Joseph Whitley και ηMiss Harriet Hartley. Οι «πρωταγωνιστές» εμφανίζονται ναπερπατούν κυκλικά, γελώντας με τον εαυτό τους, εντός τηςπεριοχής που εμφανίζεται στην κάμερα. Η «ταινία» αυτήπου έμεινε γνωστή σαν «Roundhay Garden Scene», έμελλε ναβάλει έναν από τους πρώτους θεμέλιους λίθους, σ’ αυτόπου αργότερα θα ονομάζονταν «Έβδομη τέχνη» : τονκινηματογράφο.
Ας δούμε τώρα τα διάφοραείδη του κινηματογράφου καιτην εξέλιξη τους.
Ο όρος βουβός κινηματογράφος χρησιμοποιείται για ναπεριγράψει τις ταινίες (βουβές ταινίες) που δεν είχανσυγχρονισμένο ηχογραφημένο ήχο και πιο συγκεκριμέναδεν είχαν ηχητικούς διαλόγους. Στις βουβές ταινίες οιδιάλογοι γίνονται μέσω παντομίμας και κάρτες τίτλων-διαλόγων. Η ιδέα συνδυασμού κινούμενων εικόνων μεήχο είναι παλιά όσο και ο κινηματογράφος αλλά λόγωτεχνικών δυσκολιών ο συγχρονισμός διαλόγων έγινεπρακτικός στο τέλος της δεκαετίας του 1920. Η οπτικήποιότητα των βουβών ταινιών- ειδικά αυτών πουδημιουργήθηκαν μετά το 1920- ήταν συχνά πολύ καλή.Όμως υπάρχει η εσφαλμένη αντίληψη ότι αυτές οιταινίες είναι πρωτόγονες με τα σύγχρονα δεδομένα.Αυτή η αντίληψη υπάρχει λόγω του ότι συχνά οι βουβέςταινίες παίζονται σε λάθος ταχύτητα και λόγω τηςφθοράς της ταινίας με το πέρασμα του χρόνου.
Η ιδέα του συνδυασμού κίνησης με εικόνες πουκαταγράφονται σε συνδυασμό με ήχο, είναι σχεδόν τόσοπαλιά όσο και η ίδια η έννοια του κινηματογράφου. Μέχριτα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο κινηματογράφοςπαρέμενε χωρίς ήχο (βουβός κινηματογράφος) και συχνάοι προβολές ταινιών συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική. Το 1919, θα καταγραφεί η πρώτη σοβαρή προσπάθειαγια ενσωμάτωση και συγχρονισμό του ήχου στοκινηματογραφικό φιλμ, από τον Αμερικανό εφευρέτη ΛιNτε Φόρεστ (Lee De Forest). Τα επόμενα 4 χρόνια, ηευρεσιτεχνία του θα βελτιωθεί περαιτέρω με την βοήθειαεξοπλισμού ενός άλλου Αμερικανού εφευρέτη, του ΤίοντορΚέις (Theodore Case).
Τα κυριότερα είδη ταινιών
Με τον όρο κωμωδία χαρακτηρίζεται κάθε έργο που έχειως σκοπό να διασκεδάσει μέσω κάποιου χιουμοριστικούθέματος. Η ακαδημαϊκή της έννοια, επηρεασμένη απότο αρχαίο ελληνικό θέατρο, είναι συνήθως διαφορετικήκαι συνυφασμένη με την σατιρική κωμωδία πολιτικούθέματος.
Η κωμωδία παρουσιάζεται σε πολλές μορφές, όπωςτην θεατρική, από όπου ξεκίνησε μέσω του αρχαίουθεάτρου, την τηλεοπτική και την σόλο όρθια κωμωδία.
Η επιρροή της κωμωδίας μπορεί να είναι σημαντική σεκοινωνικό επίπεδο. Για παράδειγμα, η Δημοκρατία τηςΑρχαίας Αθήνας ενισχύθηκε μέσω έργων κωμωδίας πουείχαν ως μέσο τη σάτιρα για να διακωμωδήσουναρνητικά στοιχεία της κοινότητας.
Οι ταινίες τρόμου δημιουργούνται με σκοπό ναπροκαλέσουν φόβο, αποστροφή ή τρόμο στο θεατή. Ηπλοκή αυτών των ταινιών συνήθως αφορά βαμπίρ,ζόμπι, μούμιες, τέρατα, κατά συρροήν δολοφόνους καιάλλους χαρακτήρες που μπορούν να προκαλέσουνφόβο. Στα πρώτα χρόνια του κινηματογράφου, τασενάρια των ταινιών τρόμου εμπνέονταν απόχαρακτήρες και ιστορίες της κλασσικής λογοτεχνίαςόπως ο Δράκουλας, ο Φρανκενστάιν, Η Μούμια, ΤοΦάντασμα της Όπερας και άλλα.
Οι ταινίες τρόμου έχουν κατηγορηθεί για την ωμή τουςβία.
Η επιστημονική φαντασία (science fiction) ή ΕΦ είναικατηγορία του ευρύτερου μυθοπλαστικού τομέα τουφανταστικού στην οποία πιθανές και εύλογεςμελλοντικές ή εναλλακτικές εξελίξεις στην επιστήμη,στην τεχνολογία ή στην κοινωνία κατέχουν κεντρικόρόλο στην πλοκή ή στο περιβάλλον όπου εκτυλίσσεται ηιστορία. Είναι ωστόσο σύνηθες ένας κόσμοςεπιστημονικής φαντασίας να χρησιμοποιείται μόνο ωςσκηνικό για την αφήγηση κάποιας πιο συμβατικήςιστορίας . Ο ορισμός της δεν είναι εύκολος καθώς ταόρια που τη διαχωρίζουν από παρεμφερήμυθοπλαστικά είδη, όπως το φάνταζυ (fantasy) ή οτρόμος (horror fiction), μοιάζουν ασαφή.
Ήταν μία εργασία των μαθητών
της Α΄ Λυκείου:
Τσαπατσάρη Παναγιώτη ,
Χαρασανάκη Παναγιώτη,
Πουλή Έλενας,
Αλέξη Γαγάνα και
Σταματόπουλου Γεώργιου.